بایگانی برچسب ها: عوامل موثر بر عطر و طعم قهوه

آیا قهوه خراب می شود ؟

جواب این است: خیر!

اگر قهوه در معرض هوا قرار گیرد، از عطر و طعم های طبیعی آن کاسته می شود. قهوه در واقع فاسد نمی شود و خوردن یک فنجان قهوه ای که مدت زیادی از زمان آسیاب آن می گذرد ،  شما را بیمار نخواهد کرد. اما اگر پودر قهوه یا دانه قهوه خیس شود ، دیگر قابل استفاده مجدد نمی باشد و باید دور ریخته شود.

برای لذت بردن از بهترین طعم قهوه ، باید از قهوه تازه رست استفاده کنید. زیرا ، قهوه با توجه به نحوه ذخیره سازی آن، به مرور زمان عطر و طعم خود را از دست می دهد. به محض اینکه قهوه در معرض هوا قرار گیرد، از عطر و طعم های طبیعی قهوه کاسته می شود. بنابراین ، ناگفته پیداست که هرچه قهوه را بهتر ذخیره و نگهداری کنید ، قهوه شما دارای عطر و طعم و بهتری خواهد بود.

قهوه یک ماده خوراکی خشک و بسته بندی شده است و مانند اکثر موادغذایی خشک ، تاریخ انقضاء مستندی برای آن در نظر گرفته نشده است. دانه های قهوه هنگامی که در شرایط مناسب نگهداری می شوند خشک باقی می مانند.

اما قهوه پس از گذشت مدت مشخصی طعم و طراوت خود را از دست می دهد و قهوه ای که به درستی ذخیره نشده باشد نیز کیفیت آن کاهش می یابد. معمولا قهوه بعد از رُست شدن ، در پاکت هایی حاوی نیتروژن بسته بندی می شود تا طراوت و تازگی قهوه مدت زمان بیشتری دوام آورد. هنگامی که  بسته بندی قهوه باز می شود ، به دلیل قرار گرفتن در معرض اکسیژن ، رطوبت و جو بیرون، به آرامی شروع به اکسید شدن می کند. . در اصل ، این اکسید شدن همان اتفاقی است که برای سیب های تکه شده هنگام باقی ماندن در فضای آزاد رخ می دهد. اگرچه اکسیداسیون دانه های قهوه به سادگی قابل مشاهده نیست ، اما این امر تأثیر قابل توجهی در طعم آنها دارد و باعث از بین رفتن طعم و عطر قهوه می شود.

دوستداران قهوه نسبت به کیفیت ، طراوت و طعم آن بسیار نکته سنج هستند. بنابراین ، یک راهنمای مفید در مورد چگونگی نگهداری و ذخیره قهوه را برای شما تهیه کرده ایم : “نحوه ذخیره سازی و نگهداری قهوه“

ماندگاری دانه قهوه از سایر شکل های قهوه ( آسیاب شده با درجه های مختلف) طولانی تر است. دانه قهوه باید طی سه یا چهار هفته استفاده شود.

اگر قهوه را به صورت آسیاب شده می خرید، بهتر است به اندازه ای سفارش دهید که تا 10 روز آن را مصرف کنید و اگر ظرف وکیوم دارید به اندازه ای که تا یک ماه آن را مصرف کنید.

پس از دم کردن قهوه، اگر آن را در دمای اتاق نگه دارید ، ترجیحاً ظرف 12 ساعت ، باید قهوه خود را بنوشید. قهوه دم کرده را می توان به مدت سه تا چهار روز در یخچال نگهداری کرد.

اگر قهوه فوری مصرف می کنید، باید آن را ظرف دو هفته بعد از باز کردن ، استفاده کنید.

با توجه موارد گفته شده می بینیم که بهتر هست قهوه را در زمان مناسب خود مصرف کنیم تا چشیدن یک قهوه عالی را تجربه کنیم. بنابراین می توانید ، با خرید انواع قهوه های تازه رست Roast با میزان درجه آسیاب دلخواه از سایت کافی ، آن ها را به روش های گفته شده نگهداری و ذخیره و مصرف کنید.

منبع : kaffee.ir

هر نوع قهوه ، ترکیبی پیچیده از عطر و طعم های مختلف است که در کنار هم طیف وسیعی از تجربه های حسی را ایجاد می کنند. در حال حاضر انواع مختلفی از عطر و طعم قهوه توسط متخصصان معرفی شده است. عطر و طعم ، مهمترین عامل تعیین کننده جهت انتخاب نوع قهوه می باشد.

تجربه طعم از چیزی که بر روی زبان حس می شود و از عطرهایی که در بینی حس می شوند حاصل می شود. همانطور که می دانید عطر هنگام تنفس از طریق بینی، هنگام نگه داشتن ماده در دهان ، تشخیص داده می شود.

همانطور که گفته شد بیش از 100 گیاه قهوه وجود دارد که هرکدام دارای عطر و طعم مخصوص به خود می باشند. برای چشیدن بهترین طعم قهوه ، همیشه قهوه 100٪ عربیکا را خریداری کنید. دانه های عربیکا معمولاً سرشار از عطر و طعم های مختلف هستند ، در حالی که دانه های روبوستا دارای کافئین و طعم کمتری می باشند.

سن درختان قهوه نیز در عطر و طعم آن تاثیر می گذارند. یک درخت قهوه تا 4 سالگی گیلاس قهوه تولید نمی کند و نمی توان تا قبل از 4 سالگی از آن برداشت کرد. به طور کلی بهترین سن درخت برای تولید قهوه 7 تا 20 سالگی است.

گیاهان قهوه به طور کلی در مناطق گرمسیری رشد می کنند. زیرا این مناطق شرایط آب و هوایی مناسب مانند بارندگی و دما را برای رشد قهوه دارد. طبق گفته های سازمان بین المللی قهوه ، دمای ایده آل برای رشد با کیفیت دانه عربیکا بین 15 تا 24 درجه سانتیگراد است ، در حالی که لوبیای روبوستا دمای هوا 24 تا 30 درجه سانتیگراد را برای رشد ترجیح می دهد و تمایل به رشد در شرایط گرم تر و خشک تر را دارد. جالب است بدانید که دانه روبوستا برخی از دماهای پایین تر که برای رشد دانه عربیکا مناسب را نمی تواند تحمل کند .

به این مثال دقت کنید:

قهوه ای که در اندونزی کشت شده، در ارتفاعات کم (به طور میانگین در ارتفاع 760 متری ) رشد کرده است ، ارتفاعی که اکسیژن و CO2 زیادی وجود دارد. همین امر باعث می شود گیاه قهوه سریع تر رشد کند ، به این معنی که میزان بیشتری دانه قهوه در طول سال کشت می شود. این نوع قهوه بسیار خوب و باکیفیت است ولی دارای پیچیدگی کمتری در عطر و طعم خود می باشد.

حال می خواهیم این نوع قهوه اندونزی را با قهوه ای که در اتیوپی رشد کرده است، مقایسه کنیم.

ارتفاع محل رشد گیاه قهوه در اتیوپی گاهی به اندازه 1830 متر نیز می رسد. در این ارتفاع ، دما افت می کند و سطح اکسیژن بسیار پایین است ، به این معنی که گیاه قهوه در تلاش است تا انرژی لازم برای رشد را تولید کند. این کار دقیقاً مشابه این است که شخصی هنگام کوهنوردی ، به دلیل کمبود اکسیژن ، مجبور است انرژی بیشتری داشته باشد تا بتواند کوهنوردی کند. برای جبران کمبود اکسیژن ، گیاه قهوه ، اسید لاکتیک تولید می کند و همین امر ، طعم شیرین و اسیدی فوق العاده ای را در دانه قهوه ایجاد می کند. بنابراین قهوه هایی که در ارتفاعات بالاتر رشد می کنند ، شیرین تر و اسیدی تر خواهند بود. این افت دما در مناطق مرتفع دقیقا شبیه به چیزی است که Colombian Coffee Hub در مورد افت دما در شب توضیح می دهد:

“این شرایط باعث می شود که درخت قهوه قندهای بیشتری را که در گیلاس ها ذخیره می شوند ، تولید کند . از این رو ،  قهوه هایی که در ارتفاعات رشد کرده اند ، شیرین تر و اسیدی تر هستند. “

از آنجا که گیاه قهوه در این ارتفاعات بسیار کندتر رشد می کند ، تولید قهوه سالیانه بسیار پایین تر است که باعث افزایش قیمت در این نوع دانه قهوه می شود.

قهوه از ریشه به صورت دانه لوبیا رشد نمی کند. در واقع دانه قهوه از گیلاس قهوه ای که روی درخت رشد می کند ، استخراج می شود. دانه ها ، در اندازه های کوچک و به رنگ صورتی تیره ، سبز یا زرد هستند. این دانه ها در مرحله فرآوری قهوه ، استخراج می شوند. سه روش اصلی برای فرآوری گیلاس قهوه وجود دارد ، و هر یک دارای تاثیر متفاوتی در عطر و طعم قهوه دارند.

روش “شسته شده یا مرطوب” متداول ترین روش استخراج لوبیا قهوه از داخل گیلاس قهوه می باشد. کشاورزان برای از بین بردن پوست و پالپ گیلاس قهوه، آن ها را با آب شستشو می دهند. پس از شستشو تمامی پالپ و پوست گیلاس از بین رفته و تنها دانه قهوه باقی می ماند. این روش باعث استخراج لوبیای قهوه می شود . در نهایت دانه ها را حدود یک ماه در زیر نور خورشید خشک می کنند ( البته در مناطقی که میزان بارندگی زیا داست، توسط بخاری های بزرگ خشک می کنند).  دانه قهوه هایی که به صورت مرطوب فرآوری می شوند دارای بادی (غلظت) کمتر ، اسیدیته ( طعم میوه ای) بیشتر و همچنین وضوح طعمی بیشتری هستند.

روش “طبیعی” نوع دیگر استخراج دانه قهوه می باشد. کشاورزان گیلاس قهوه را چیده و آن ها را به مدت 20 تا 30 روز در معرض نور آفتاب قرار می دهند. باکتری های موجود در گیلاس تخمیر می شوند. در نهایت گیلاس قهوه ترک می خورد و می توان دانه آن را به راحتی استخراج نمود. همین امر به لوبیا طعم شیرین و خامه ای می بخشد که کمی از تلخی های دانه قهوه را کمرنگ تر می کند. شکر کمی که در دانه قهوه یافت می شود ، مواد سفید موجود در قند نیست بلکه پلی ساکاریدهای زنجیره ای به هم پیچیده هستند. هنگام حرارت دیدن در زیر آفتاب، شکر موجود در دانه قهوه تبدیل به عطر شیرینی می شود که حس شیرینی را در هنگام نوشیدن قهوه ایجاد می کند.

به طور کلی عوامل بسیاری مانند زمان مناسب چیدن، نوع ذخیره و نگه داری، میزان رُست دانه قهوه، میزان درجه آسیاب و … بر عطر و طعم قهوه اثر گذار هستند که ما سعی کردیم در این مقاله تنها عوامل مهم و طبیعی که بر عطر و طعم قهوه اثر می گذارند را بررسی کنیم.

منبع : kaffee.ir